Aanraking is een eerste levensbehoefte. Kinderen bij wie de huid onvoldoende wordt aangeraakt, groeien slechter, zijn vaker ziek, leren slechter, hebben weinig lichaamsbesef, zijn minder sociaal en communiceren moeizaam. Ze zitten ‘niet lekker in hun vel’. In dit boek, een compleet herziene 8e druk in full colour, lees je niet alleen waarom, maar ook hoe je bij kinderen onderling van jongs af aanrakingen kunt stimuleren. Plus hoe je in uiteenlopende groepen onderling masseren kunt introduceren en bevorderen.

Zonder gezonde aanrakingservaringen kennen kinderen hun grenzen niet. Je hebt lijfelijke ervaring met gewenste intimiteiten nodig om goed van fout te kunnen onderscheiden. Zonder ervaring met gewenste aanraking staan kinderen eerder open voor fysieke toenadering van vreemden. Voldoende aangeraakte kinderen leren ook beter. Leren doe je niet alleen met je verstand. Het lichaam en de emoties vormen één geheel met het mentale systeem.

Dat inzicht heeft in Zweden geleid tot invoering van speelse vormen van lichaamscontact in vrijwel alle kinderdagverblijven en basisscholen. Naar tevredenheid. Want elkaar positief aanraken is niet alleen het belang van het individu, maar ook van de groep. Onderlinge kindermassage geeft kinderen de mogelijkheid om de eenheid met elkaar te ervaren, om emoties te delen, om voor jezelf en elkaar te zorgen. Stress in de groep neemt af, het gezamenlijke leervermogen neemt toe, de kinderen zijn minder agressief. In Zweden zegt men: “Kinderen die elkaar masseren, slaan elkaar niet.”

Aanraken: een levensbehoefte
Marijke Sluijter
SWP Uitgeverij