“Tussen ouders en kinderen bestaan onzichtbare banden. Vaak zorgen deze voor een groeizaam ontwikkelingsklimaat voor kinderen. Daar staat tegenover dat dit ook tot destructieve interacties, onveiligheid en huiselijk geweld kan leiden. Iets wat vraagt om een alerte houding van de hulpverleners rond een gezin. Mishandelingen op jonge leeftijd kunnen immers levenslang hun tol eisen.”
Aan het woord is Téo Visser, SPV/Systeemtherapeut en deelnemer aan een provinciaal platform tegen huiselijk geweld en kindermishandeling. Hij vervolgt: “Het gevoelsleven van een kind wordt door een onveilige en gewelddadige omgeving uit balans gehaald. Jonge kinderen zijn nog te afhankelijk van de externe veiligheid die hun ouders bieden.
Onveiligheid en geweld
Visser wijst er in dit verband op datkinderen sensitief reageren op het gedrag van de ouders, zelfs als dit voortkomt uit trauma en pijn. “Daardoor kunnen gemakkelijk mismatches ontstaan. Dat gebeurt natuurlijk in ieder gezin. Het is echter zorgelijk wanneer ouders de grenzen van het mismatchen chronisch overschrijden, zeker als dit op jonge leeftijd gebeurt en tot mishandeling leidt.” De gevolgen hiervan kunnen diepgaand zijn. “Vaak zie je dan in de volwassenheid van deze kinderen contact- en communicatieproblemen en problemen met hun agressieregulatie. Ervaringen van onveiligheid en geweld op jonge leeftijd creëren bovendien een vijandig wereldbeeld. Dit werkt onzekerheid en wantrouwen in de hand.”
Emoties en pijnpunten
Om dit te voorkomen raadt Visser aan de ouders te helpen bij het reguleren van hun eigen emoties en pijnpunten. “Dit vraagt om inzicht en bewustwording van het feit dat kinderen sensitief en reactief zijn op hun omgeving. In het verlengde hiervan is het van belang dat je het fysieke contact tussen ouders en kinderen optimaliseert. Dit kan onder meer door het bieden van lichaamsgerichte interventies gericht op een goede balans tussen inspanning en ontspanning.”
Kennis, lef en creativiteit
Visser benadrukt dat hulpverleners moeten inzien dat het werken met deze ouders in de verworven context geen blijvende veranderingen zullen geven. “Het is zaak om op een diepere contextuele manier te interveniëren. Dit vraagt van hulpverleners kennis, lef en creativiteit. Neem ouders altijd serieus, breng in kaart wat hun pijnpunten zijn vanwaar uit ze reageren en ondersteun hen naar volwassen en gezond ouderschap.”
Essentieel is volgens Visser ook dat je nooit opgeeft als het om jonge kinderen gaat. “Geef jezelf voor 100 %. Ga bij ouders ervanuit dat ze deugen en vanuit een goede intentie handelen. Maar ook dat het logisch is waarom ze zich gedragen zoals ze doen. Dit vraagt van jou als hulpverlener geduld, liefde en lankmoedigheid. Wees verder in principe altijd tegen uithuisplaatsing van kinderen.”
Verdieping
Tijdens de deelsessie die Visser geeft op het Congres Kindermishandeling bij baby’s, peuters en kleuters, kijkt hij samen met de deelnemers vanuit verschillende theoretische concepten naar de hulpverlening en behandeling aan deze gezinnen. Hierbij zal hij zowel spreken vanuit de systeemtheorie als uit de communicatiewetenschappen.
Geef je op voor het congres op 20 september
De presentaties van het congres worden ook opgenomen. Het is dus mogelijk om je óf voor de live versie van het congres óf voor de online variant op te geven. Online heb je vanaf 1 november een maand lang de tijd om alle presentaties terug te kijken. In allebei de gevallen heb je als abonnee van het VROEG-magazine een flinke korting.
Naar de congrespagina op de website van Euregionaal Congresburo >
