Dit jaar ging ons vlindertje, verstandelijk beperkt, slecht horend en met een ernstige spraak-taalontwikkelingsstoornis, naar school. Ik realiseerde me meteen dat dit aanpassing van ons zou vergen. School betekent immers ook vakanties en vrije dagen wat het vaste dagritme verstoort. En daar houden verstandelijk beperkte kinderen niet van. Waar ik niet aan had gedacht, is dat ons vlindertje ook om een andere reden het liefst elke dag naar school gaat. En die reden heet Juf.
Juf is haar held. Sterker, Juf is een Superheld. Of, om met mijn zwager te spreken: Juf staat eigenlijk boven Onze Lieve Heer. Als ouder val je in de puberteit van een voetstuk, maar ik lig nu al op de grond. Het is Juf waarom zij na drie dagen vakantie al vraagt of ze weer naar school mag. Zoveel motivatie voor school heb ik bij mijn zoon nog nooit gezien.
Uit verschillende onderzoeken blijkt al jaren dat de Nederlandse leerling niet al te gemotiveerd is. De vorige minister van Onderwijs noemde, in navolging van de OESO, als één van de oorzaken dat het onderwijssysteem te weinig rekening houdt met onderlinge verschillen. Ik ken het hele onderzoeksveld onvoldoende, maar met mijn boerenverstand kan ik mij wel voorstellen dat de motivatie voor school flink omhooggaat als men de eigen individuele sterke kanten stimuleert.
En dát is voor mijn gevoel precies waarom Juf tot zulke grote hoogten is gestegen. Want Juf benadert deze doelgroep niet alleen met veel toewijding, zorg en creativiteit, is lief en tegelijkertijd heel duidelijk over de regels, maar kijkt vooral naar het individuele kind. Ik heb in de afgelopen maanden meer contact gehad met Juf dan ooit met de juffen van mijn zoon. En natuurlijk is dat bij een doelgroep die zelf niet praat eerder nodig, en natuurlijk is het leerlingaantal in haar klas maar een fractie van het aantal in een reguliere klas, en natuurlijk heeft het reguliere onderwijs veel grotere cognitieve druk, maar er speelt hier nog iets anders.
Ik voel en ervaar bij Juf, eigenlijk bij de hele school, echte interesse om ons vlindertje daadwerkelijk persoonlijk te leren kennen. De wens om alles van haar te begrijpen, zodat zij het onderwijs zo kunnen inrichten dat ze het maximale uit haar halen. Het gaat op deze school om het individuele kind en wat diens behoeften zijn. En pas daarna komen de methoden, protocollen, en andere regels. Dat is een mentaliteit, een werkwijze die op het individuele kind is gericht en waarvan je hoopt dat die in alle scholen van Nederland ook gemeengoed wordt.
En bij Juf komen daar dan nog eens al die andere eigenschappen bij.
Ik denk dat mijn zwager gelijk heeft.
Leontien Sauerwein – Praktijk voor verliesbegeleiding (voor ouders van zorgintensieve kinderen). www.leontiensauerwein.com
