Onze dochter, verstandelijk beperkt met een ernstige spraak-taalontwikkelingsstoornis, leek een beetje vast te lopen op school. Veel onderzoeken volgden die, na maanden, resulteerden in een multidisciplinair overleg. Op voorhand had ik gevraagd of we niet alle resultaten en detail konden bespreken, maar ons vooral konden richten op de vraag: en wat nu? Mijn ervaring van eerdere overleggen was dat iedereen anders een beetje inzakt.
Dat verzoek pakte enorm goed uit. In een korte schets werd neergezet op welk niveau ze nu presteert, op welke onderdelen ze uitvalt en de rest van het gesprek kon gaan over de vraag: “ok, hoe gaan we hiermee om?” Een van de deskundigen legde heel helder uit wat helpt om onze dochter te activeren (laat haar staan en lopen tijdens taakjes). Er kwam een filmpje op tafel waarop de ontwikkelingspsychologe concrete feedback gaf op de interactie tussen beroepskracht en onze dochter: waar ging het mis, wat kun je anders doen? (spreek in directe opdrachtjes, met indirecte taal of vragen kan zij niks).
Het mooie van deze aanpak was ook dat er een sfeer ontstond waarin iedereen zijn eigen onzekerheden en kwetsbaarheden durfde te laten zien. Ik vroeg me na afloop af waar hem dat in zat. Ik kan natuurlijk niet in de hoofden van de anderen kijken, maar ik denk dat het de insteek van het gesprek was. Hier was geen deskundige aan het woord die haar eigen onderzoeken presenteerde, maar een professional die zei: “collega’s, we hebben hier een probleem waar jullie mee worstelen en ik heb nagedacht over een oplossing.” Hier waren collega’s onder elkaar in gesprek over de concrete stappen die zij de volgende dag konden zetten om ons meisje meer te activeren.
Een paar weken later belde de juf mij om te vertellen dat ze even bij elkaar hadden gezeten. Ze waren zo blij geweest met de adviezen, want die waren concreet en adequaat geweest. Het was een wereld van verschil, met ons meisje.
Dat is dus de sleutel: creëer een open gesprek, dan staat iedereen ook open voor verandering.
En daarmee ga ik met een gerust hart de zomer in.
© Leontien Sauerwein
(www.leontiensauerwein.com)
