Gezinsgericht werken lijkt wel het nieuwe credo binnen de hulpverlening. En terecht. Want ‘there is no such a thing as a baby’ zei de beroem- de kinderarts en kinderanalyticus Donald Winnicott al in de jaren veertig van de vorige eeuw.
Winnicott doelde op het feit dat een jong kind zich altijd in relatie tot anderen ontwikkelt. Voor hem ging het daarbij vooral om de moeder. In de afgelopen 40 jaar is langzaam maar zeker een ver- schuiving te zien. Het gaat niet alleen om de relatie tussen moe- der en kind, maar ook met de rest van het gezin en zelfs de gehele gemeenschap. ‘It takes a village to raise a child’ is vandaag de dag een gevleugelde uitdrukking.

Google er maar eens op. Het is een uitdrukking uit de Afrikaanse cultuur, die ik als eerste hoorde van mijn oud-collega Alice van der Pas, ouderschapsdeskundige bij uitstek. In één van haar boeken schrijft ze dat ‘probleem-ouders’ niet bestaan, maar dat er wel ‘risico-ouders’ zijn. En dat deze ondersteuning nodig hebben. Overigens niet altijd van hulp- verleners, maar juist ook van de ‘village’ om hen heen.

In deze editie van VROEG staat een aantal artikelen in het teken van het gezinsgericht werken. Maar ook in de overige artikelen staat niet alleen het individuele kind centraal, maar is er tevens oog voor de omgeving. Een goede ontwikkeling als je het mij vraagt.
Louise van den Broek, hoofdredacteur

Bekijk hier de inhoudsopgave van nummer 4